اگر خدا را در زمین نیابی ، در آسمانها هم پیدایش نخواهی کرد
...
گاهی خدا درها را به رویمان می بندد و پنجره ها را قفل میکند؛ چه زیباست فکر کنیم شاید بیرون طوفان میاید!
...
نیکی آن نیست که ثروت خود را با دیگران قسمت کنیم، نیکی آن است که غنای درونی انسانها را بر خود آنان آشکار کنیم!
...خداوندا!عزیزانی دارم که رسمشان معرفت است و یادشان صفای دل.
پس آنگاه که دست نیاز به سوی تو میاورند، پر کن از آنچه در مرام خدایی توست.
فروتنی و ایمان دو بالی هستند که فرد را یاری می رسانند تا به قلمرو خداوند که همانا قلمرو عشق و سرور و آرامش , پرواز کند. ...
زمانی که تشخیص می دهم تقدیرم را خداوند تحریر کرده است،ترس هایم از آینده ناپدید می شود....
ای روح من , بادا که دراین دنیای گرفتاری ها و افسون ها ،حتی یک لحظه موطنی را که باید پیش از غروب عمر بدان رسی از یاد نبری....
به این نمای زود گذر دل نبند. بر کرانۀ رود بایست، نوای جریان آب بشنو.زیبایی چشم اندازها را به دل نوش کن ، پایت را به گل آلوده نکن وتن به آبهای توهم نسپار.آن کس که وارد این آبها نشود،هرگز غرق نخواهد شد....
معبدقلب را پاک دار , تا معبود بیاید و در آن ساکن شود ...
هر فکر , آرزو , نیایش , میل , کلام و عمل من ,تقدیر مرا می سازد. پس بگذار همه چیز را با هشیاری انجام دهیم ....
باشد که در همه چیز آخر باشم . اما در عشق نخست ....
از چه نگرانی ؟ جهان در دستان ایمن خدا قرار دارد ....
ما مخلوق او هستیم و عشق او به ما بیشتر از مهر مادر به فرزندش است. به خدا اعتماد کن ، آن گاه هیچ وقت دچار غم و اندوه نمی شوید. ...
اعتماد به خدا به معنای دانستن چراها نیست . بلکه به معنای این است که بدانیم او همواره در کنار ماست....
او عاشق تر از آنست که کیفر دهد و داناتر از آنکه اشتباهی مرتکب شود. پس هر آنچه او برای ما رقم میزند بهترین است. ...
با ایمان وشجاعت و اطمینان راههای زندگی را طی کن، و بدان همواره یگانه معبود با توست....
براستی وقتی که خداوند در این نزدیکی است , چرا دچار ترس می شوی؟...
براستی وقتی که خداوند به این نزدیکی است , چگونه احساس تنهایی می کنی؟...
براستی وقتی که خداوند با تواست , چگونه ممکن است که گمراه شوی؟...
شاید تنپوش هایمان آلوده و کهنه باشد ، ولی باید به بخشش و سخاوت او ایمان داشته باشیم....
